Kulluğun Özü: Dua
Enes b. Mâlik (R.A.)’ten nakledildiğine göre
Hz. Peygamber (S.A.V.) şöyle buyurmuştur:
“Dua, kulluğun özüdür.”
(Tirmizî, Deavât, 1)
Müminin Nur’u.
Ebû Hâzim anlatıyor:
Ebû Hüreyre’nin arkasında idim. Namaz için abdest alıyordu. Kolunu koltuk altına kadar yıkadı.
Kendisine, “Ey Ebû Hüreyre! Bu nasıl abdest?” dedim.
Bana, “Ey Benî Ferrûh! Siz burada mıydınız? Sizin burada olduğunuzu bilsem böyle abdest almazdım.
Lâkin ben Dostumun (S.A.V.) şöyle dediğini işittim:
“Müminin ziyneti (nuru), abdest suyunun ulaştığı yere kadar varır.”
(M586 Müslim, Tahâret, 40)
Allah ve Elçileri Sözünden Dönmez!
Aişe’den (R.A.) şöyle rivayet edilmiştir:
Cebrail (A.S.), Resûlullah (S.A.V.)’i bir ara ziyaret edeceğini vadetmişti. Vakit geldiği halde o gelmemişti.
Resul-i Ekrem (S.A.V.) “Allah ve elçileri sözünden dönmez!” diyerek elinde bulunan asayı yere attı. Sonra bir de baktı ki, sedirin altında bir köpek yavrusu var.
Bunun üzerine:
–(Ya Aişe), bu köpek buraya ne zaman girdi, diye sordu.
Ben de:
–Vallahi bilmiyorum, dedim. Emri üzerine köpek yavrusu evden çıkarıldı.
Hemen ardından Cebrail (A.S.) Resûl-i Ekrem (S.A.V.)’i ziyarete geldi.
Peygamber Efendimiz Cebrail (A.S.)’e hitaben:
–Geleceğini vadetmiştin, oturup bekledim ama gelmedin, deyince, Cebrail (A.S.):
–Evinde bulunan bir köpek, ziyaretime engel oldu. Biz melekler,içinde
köpek ve resim/heykel bulunan bir eve girmeyiz, demiştir.
(M5511 Müslim, Libâs, 81)