Lâ İlâhe İllallâhül Melikül Hakkul Mübîn Muhammedün Rasulullahi Sadikul Vadil Emin
Câbir b. Abdullah (ra) şöyle anlatıyor:
Mekke’nin fethedildiği gün Ebû Bekir es-Sıddîk’in (ra) babası Ebû Kuhâfe (Resûlullah’ın huzuruna) getirilmişti. Saçı ve sakalı kar gibi beyazdı. Bunun üzerine;
Resûl-i Ekrem (S.A.V.) :
“Bunu (boyayarak) değiştirin, ama siyah boyadan da sakının.”
buyurdu.
(M5509 Müslim, Libâs, 79)
Resûlullah (S.A.V.)’ın himayesine aldığı Ebû Hafs Ömer b. Ebû Seleme Abdullah b. Abdülesed anlatıyor:
Ben, Resûlullah (S.A.V.)’ın bakımında olan bir çocuktum. Yemek yerken elim kabın her tarafına uzanıyordu.
Resûlullah (S.A.V.) :
“Yavrucuğum, besmele çek, sağ elinle ve önünden ye”, buyurdu.
-Ben de ondan sonra hep bu şekilde yedim.
(B5376 Buhârî, Et’ime, 2; M5269 Müslim, Eşribe, 108)
Enes (ra) şöyle anlatıyor:
Bir gece sahâbîler, Hz. Peygamber (S.A.V.)’in mescide gelmesini beklediler.
Resûlullah (S.A.V.) gece yarısına yakın gelerek onlarla birlikte yatsı namazını kıldırdı.
Sonra bize hitap ederek:
“Bakın, şu anda halk namazlarını kılmış ve uyumuştur. Siz ise namaz için beklediğiniz sürece namaz içindesiniz”, buyurdular.
(B572 Buhârî, Mevâkît, 25)
Ebû Lübâbe Beşîr b. Abdü’l-Münzir’den (ra) rivayet edildiğine göre
Hz. Peygamber (S.A.V.) şöyle demiştir:
“Kur’an’ı güzel sesle ve ahenkle okumayan bizden değildir.”
(D1471 Ebû Dâvûd, Vitir, 20)
Enes b. Sîrîn (r.a.) şöyle dedi:
Cündeb el-Kasrî’den işittiğime göre,
Rasulüllah (S.A.V.) şöyle dedi:
“Her kim sabah namazını kılarsa o kimse Allah ’ın koruması altındadır.”
(Müslim, Mesâcid, 262.)
İbn Abbâs’tan (ra) rivayet edildiğine göre
Resûlullah (S.A.V.) :
“Beyaz giysi giyin; çünkü o, giysilerinizin en hayırlısı/güzelidir. Ölülerinizi de beyaz renkli bezle kefenleyin.”
Buyurmuştur.
(D3878 Ebû Dâvûd, Tıb, 14; T994 Tirmizî, Cenâiz, 18)
[Beyaz renk, maddi ve manevi temizlik, rahmet, iyilik, tevazu, alçak gönüllülük, güzellik, hayır, hidayet, saflık ve cennetlik olmanın delili gibi olumlu mânâları çağrıştırmaktadır. Hz. Peygamber (S.A.V.), beyaz rengin saf, temiz ve sadeliğine vurgu yapmış ve bu rengin insanın ruhi yapısı ve kişiliğine olumlu anlamda etkide bulunacağına işaret etmiştir.]Şeddâd b. Evs (r.a.) şöyle dedi:
Rasûlüllah ’tan (S.A.V.) iki şey ezberledim.
O şöyle dedi:
“Allah, her işte ihsanı (güzel davranmayı) emretmiştir.”
(Müslim, Sayd ve Zebâih, 57.)
“İhsan, Allah’ı görür gibi ibadet etmendir. Sen O ’nu görmüyor olsan da O seni görmektedir…” (Buhârî, Tefsir, (Lokman) 2.)
Ömer b. el-Hattâb (r.a.)’ın aktardığına göre,
Rasûlüllah (S.A.V.) şöyle buyurmuştur:
“Ameller niyete göredir. Herkes sadece niyetinin karşılığını alır. Kim Allah ve Rasûlü için hicret ederse, hicreti Allah ve Rasûlü’ne olmuştur. Kim de erişeceği bir dünyalık veya evleneceği bir kadından dolayı hicret ederse, hicreti, hicretine sebep olan şeyedir.”
(Buhârî, Bedü’l-Vahy, 1; Müslim, İmâre, 155.)
Ümmü Seleme radıyallahu anhâ’dan rivayet edildiğine göre şöyle dedi:
Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’i şöyle buyururken dinledim:
“Herhangi bir kul sıkıntıya düşer de “Biz Allah’dan geldik, Allah’a döneceğiz. Allahım, başıma gelen musibetin ecrini ver ve bana bundan daha hayırlısını lutfet” diye dua ederse, Allah Teâlâ onu uğradığı sıkıntıdan dolayı mükafatlandırır ve ona kaybettiğinden daha hayırlısını verir.”
Ümmü Seleme dedi ki, Ebû Seleme öldüğünde ben, Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in öğrettiği gibi dua ettim. Allah da bana Ebû Seleme’den daha hayırlısını, Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’i verdi.
(Müslim, Cenâiz 4)
“Ellezîne izâ esâbethum musîbetun, kâlû innâ lillâhi ve innâ ileyhi râciûn(râciûne).” (Bakara Suresi, 156)
Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre bir gün
Hz. Peygamber (S.A.V.):
– Helâk eden şu yedi günahtan sakının, buyurdu.
Sahâbîler:
– Ey Allah’ın Resûlü, bunlar nelerdir, diye sordular.
Hz. Peygamber (S.A.V.) :
– Allah’a ortak koşmak,
– büyü yapmak,
– hukuki gerekçeler dışında Allah (C.C.)’ın öldürülmesini haram kıldığı bir kimseyi öldürmek,
– faiz yiyip tefecilik yapmak,
– yetim malı yemek,
– düşman ile savaş yapılırken kaçmak,
– evli ve hiçbir şeyden haberi olmayan namuslu mümin bir kadına zina iftirası atmaktır, buyurdu.
(B2766 Buhârî, Vesâyâ, 23; M262 Müslim, Îmân, 145)