Lâ İlâhe İllallâhül Melikül Hakkul Mübîn Muhammedün Rasulullahi Sadikul Vadil Emin
Resûlullah (S.A.V.)’ın himayesine aldığı Ebû Hafs Ömer b. Ebû Seleme Abdullah b. Abdülesed anlatıyor:
Ben, Resûlullah (S.A.V.)’ın bakımında olan bir çocuktum. Yemek yerken elim kabın her tarafına uzanıyordu.
Resûlullah (S.A.V.) :
“Yavrucuğum, besmele çek, sağ elinle ve önünden ye”, buyurdu.
-Ben de ondan sonra hep bu şekilde yedim.
(B5376 Buhârî, Et’ime, 2; M5269 Müslim, Eşribe, 108)
Ebû Katâde’den (ra) rivayet edildiğine göre
Resûlullah (S.A.V.):
“Mescide giren kimse, iki rekât namaz kılmadan oturmasın”, buyurmuştur.
(B1163 Buhârî, Teheccüd, 25; M1654 Müslim, Müsâfirîn, 69)
Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre
Resûlullah (S.A.V.) şöyle demiştir:
“Münafığın alâmeti üçtür: Konuştuğunda yalan söyler, söz verdiğinde sözünde durmaz, kendisine bir şey emanet edildiği zaman ona hıyanet eder.”
(B33 Buhârî, Îmân, 24; M211 Müslim, Îmân, 107)
Diğer bir rivayette;
“O kimse oruç tutsa, namaz kılsa ve kendisinin Müslüman olduğunu iddia etse de (münafıktır.)” ilâvesi vardır.
(M213 Müslim, Îmân, 109)
Enes (ra) şöyle anlatıyor:
Bir gece sahâbîler, Hz. Peygamber (S.A.V.)’in mescide gelmesini beklediler.
Resûlullah (S.A.V.) gece yarısına yakın gelerek onlarla birlikte yatsı namazını kıldırdı.
Sonra bize hitap ederek:
“Bakın, şu anda halk namazlarını kılmış ve uyumuştur. Siz ise namaz için beklediğiniz sürece namaz içindesiniz”, buyurdular.
(B572 Buhârî, Mevâkît, 25)
İbn Abbâs (ra) anlatıyor:
Resûlullah (S.A.V.) , bir adamın elinde altın yüzük görmüş ve onu parmağından çıkarıp atarak:
–Sizden biri, ateşli koru alıp eline mi takıyor, demişti.
Resûlullah (S.A.V.) gittikten sonra o kimseye:
–Yüzüğünü al da (satmak suretiyle) ondan istifade et, demişlerdi.
–Hayır, Allah Resûlü onu alıp attıktan sonra, vallahi (bir daha) onu elimi sürmem, karşılığını vermişti.
(M5472 Müslim, Libâs, 52)
Ebû Lübâbe Beşîr b. Abdü’l-Münzir’den (ra) rivayet edildiğine göre
Hz. Peygamber (S.A.V.) şöyle demiştir:
“Kur’an’ı güzel sesle ve ahenkle okumayan bizden değildir.”
(D1471 Ebû Dâvûd, Vitir, 20)
Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre
Resûlullah (S.A.V.) şöyle buyurmuştur:
“Zan (ile konuşmak)dan sakının; çünkü zan, sözlerin en yalanıdır.
Birbirinizin kusurlarını araştırmayın.
Birbirinize karşı böbürlenmeyin.
Birbirinizi kıskanmayın.
Birbirinize kin tutmayın, birbirinize sırt çevirmeyin.
Ey Allah’ın kulları, Allah’ın emrettiği gibi kardeş olun. Müslüman, Müslümanın kardeşidir. Ona haksızlık etmez, onu yalnız ve yardımsız bırakmaz, onu küçük görmez.”
Resûlullah (S.A.V.), eliyle göğsüne işaret ederek:
“Takva (Allah korkusu) işte buradadır. Takva buradadır. Müslüman kardeşini hor görmesi, kişiye kötülük olarak yeter. Müslümanın, Müslümana kanı, onuru, malı haramdır (saygın ve dokunulmazdır). Allah sizin görünüşünüze ve mallarınıza bakmaz, ama kalplerinize ve amellerinize bakar”, buyurdu.
(M6541-M6543 Müslim, Birr, 32-34; B6066 Buhârî, Edeb, 58)
Size bir selam verildiği zaman, ondan daha güzeliyle veya aynı selamla
karşılık verin…
(Nisâ, 4/86)
Enes b. Sîrîn (r.a.) şöyle dedi:
Cündeb el-Kasrî’den işittiğime göre,
Rasulüllah (S.A.V.) şöyle dedi:
“Her kim sabah namazını kılarsa o kimse Allah ’ın koruması altındadır.”
(Müslim, Mesâcid, 262.)
İbn Abbâs’tan (ra) rivayet edildiğine göre
Resûlullah (S.A.V.) :
“Beyaz giysi giyin; çünkü o, giysilerinizin en hayırlısı/güzelidir. Ölülerinizi de beyaz renkli bezle kefenleyin.”
Buyurmuştur.
(D3878 Ebû Dâvûd, Tıb, 14; T994 Tirmizî, Cenâiz, 18)
[Beyaz renk, maddi ve manevi temizlik, rahmet, iyilik, tevazu, alçak gönüllülük, güzellik, hayır, hidayet, saflık ve cennetlik olmanın delili gibi olumlu mânâları çağrıştırmaktadır. Hz. Peygamber (S.A.V.), beyaz rengin saf, temiz ve sadeliğine vurgu yapmış ve bu rengin insanın ruhi yapısı ve kişiliğine olumlu anlamda etkide bulunacağına işaret etmiştir.]