Lâ İlâhe İllallâhül Melikül Hakkul Mübîn Muhammedün Rasulullahi Sadikul Vadil Emin
Enes (ra) şöyle anlatıyor:
Bir gece sahâbîler, Hz. Peygamber (S.A.V.)’in mescide gelmesini beklediler.
Resûlullah (S.A.V.) gece yarısına yakın gelerek onlarla birlikte yatsı namazını kıldırdı.
Sonra bize hitap ederek:
“Bakın, şu anda halk namazlarını kılmış ve uyumuştur. Siz ise namaz için beklediğiniz sürece namaz içindesiniz”, buyurdular.
(B572 Buhârî, Mevâkît, 25)
İbn Abbâs (ra) anlatıyor:
Resûlullah (S.A.V.) , bir adamın elinde altın yüzük görmüş ve onu parmağından çıkarıp atarak:
–Sizden biri, ateşli koru alıp eline mi takıyor, demişti.
Resûlullah (S.A.V.) gittikten sonra o kimseye:
–Yüzüğünü al da (satmak suretiyle) ondan istifade et, demişlerdi.
–Hayır, Allah Resûlü onu alıp attıktan sonra, vallahi (bir daha) onu elimi sürmem, karşılığını vermişti.
(M5472 Müslim, Libâs, 52)
Ebû Lübâbe Beşîr b. Abdü’l-Münzir’den (ra) rivayet edildiğine göre
Hz. Peygamber (S.A.V.) şöyle demiştir:
“Kur’an’ı güzel sesle ve ahenkle okumayan bizden değildir.”
(D1471 Ebû Dâvûd, Vitir, 20)
Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre
Resûlullah (S.A.V.) şöyle buyurmuştur:
“Zan (ile konuşmak)dan sakının; çünkü zan, sözlerin en yalanıdır.
Birbirinizin kusurlarını araştırmayın.
Birbirinize karşı böbürlenmeyin.
Birbirinizi kıskanmayın.
Birbirinize kin tutmayın, birbirinize sırt çevirmeyin.
Ey Allah’ın kulları, Allah’ın emrettiği gibi kardeş olun. Müslüman, Müslümanın kardeşidir. Ona haksızlık etmez, onu yalnız ve yardımsız bırakmaz, onu küçük görmez.”
Resûlullah (S.A.V.), eliyle göğsüne işaret ederek:
“Takva (Allah korkusu) işte buradadır. Takva buradadır. Müslüman kardeşini hor görmesi, kişiye kötülük olarak yeter. Müslümanın, Müslümana kanı, onuru, malı haramdır (saygın ve dokunulmazdır). Allah sizin görünüşünüze ve mallarınıza bakmaz, ama kalplerinize ve amellerinize bakar”, buyurdu.
(M6541-M6543 Müslim, Birr, 32-34; B6066 Buhârî, Edeb, 58)
Size bir selam verildiği zaman, ondan daha güzeliyle veya aynı selamla
karşılık verin…
(Nisâ, 4/86)
Enes b. Sîrîn (r.a.) şöyle dedi:
Cündeb el-Kasrî’den işittiğime göre,
Rasulüllah (S.A.V.) şöyle dedi:
“Her kim sabah namazını kılarsa o kimse Allah ’ın koruması altındadır.”
(Müslim, Mesâcid, 262.)
İbn Abbâs’tan (ra) rivayet edildiğine göre
Resûlullah (S.A.V.) :
“Beyaz giysi giyin; çünkü o, giysilerinizin en hayırlısı/güzelidir. Ölülerinizi de beyaz renkli bezle kefenleyin.”
Buyurmuştur.
(D3878 Ebû Dâvûd, Tıb, 14; T994 Tirmizî, Cenâiz, 18)
[Beyaz renk, maddi ve manevi temizlik, rahmet, iyilik, tevazu, alçak gönüllülük, güzellik, hayır, hidayet, saflık ve cennetlik olmanın delili gibi olumlu mânâları çağrıştırmaktadır. Hz. Peygamber (S.A.V.), beyaz rengin saf, temiz ve sadeliğine vurgu yapmış ve bu rengin insanın ruhi yapısı ve kişiliğine olumlu anlamda etkide bulunacağına işaret etmiştir.]Şeddâd b. Evs (r.a.) şöyle dedi:
Rasûlüllah ’tan (S.A.V.) iki şey ezberledim.
O şöyle dedi:
“Allah, her işte ihsanı (güzel davranmayı) emretmiştir.”
(Müslim, Sayd ve Zebâih, 57.)
“İhsan, Allah’ı görür gibi ibadet etmendir. Sen O ’nu görmüyor olsan da O seni görmektedir…” (Buhârî, Tefsir, (Lokman) 2.)
Ömer b. el-Hattâb (r.a.)’ın aktardığına göre,
Rasûlüllah (S.A.V.) şöyle buyurmuştur:
“Ameller niyete göredir. Herkes sadece niyetinin karşılığını alır. Kim Allah ve Rasûlü için hicret ederse, hicreti Allah ve Rasûlü’ne olmuştur. Kim de erişeceği bir dünyalık veya evleneceği bir kadından dolayı hicret ederse, hicreti, hicretine sebep olan şeyedir.”
(Buhârî, Bedü’l-Vahy, 1; Müslim, İmâre, 155.)
Ümmü Seleme radıyallahu anhâ’dan rivayet edildiğine göre şöyle dedi:
Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’i şöyle buyururken dinledim:
“Herhangi bir kul sıkıntıya düşer de “Biz Allah’dan geldik, Allah’a döneceğiz. Allahım, başıma gelen musibetin ecrini ver ve bana bundan daha hayırlısını lutfet” diye dua ederse, Allah Teâlâ onu uğradığı sıkıntıdan dolayı mükafatlandırır ve ona kaybettiğinden daha hayırlısını verir.”
Ümmü Seleme dedi ki, Ebû Seleme öldüğünde ben, Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in öğrettiği gibi dua ettim. Allah da bana Ebû Seleme’den daha hayırlısını, Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’i verdi.
(Müslim, Cenâiz 4)
“Ellezîne izâ esâbethum musîbetun, kâlû innâ lillâhi ve innâ ileyhi râciûn(râciûne).” (Bakara Suresi, 156)